ข้าวเหลือ

เมื่อเช้ารีบออกจากห้องไปหน่อย ลืมเอาข้าวที่เหลือจากเมื่อคืนเข้าตู้เย็น แล้วก็ลืมไปเลย วันนี้กลับมาข้าวที่เหลือมันก็บูดซะแล้ว จัดแจงเอาน้ำเทใส่ แล้วก็เทข้าวทั้งหมดลงชักโครก แล้วก็กดให้มันไหลไปรวมกันที่บ่อปฏิกูลใต้คอนโด จำได้ว่าอยู่ที่บ้านไม่เคยทิ้งข้าวไปเปล่าๆ แบบนี้ ปกติซากของการกินเหลือ ก็จะโดนทิ้งลงถึงข้าวหมู แต่ถ้าเหลือคาหม้อ ก็จะเอาไปขยำใส่กระด้งตากแดด พอแห้งก็เอาเก็บไว้ในปี๊ป เคยถามย่าเหมือนกันหว่า ทำแบบนี้ทำไม ย่าบอกว่า มันขายได้ เค้าเอาไปต้มผสมน้ำข้าวกับรำ หรือไม่ก็ต้นกล้วยให้หมูกิน ไม่เคยเห็นจริงๆ เหมือนกันว่าเค้าทำกันยังไง แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชื่อที่ย่าบอก วันนี้เทข้าวทิ้งหน้าตาเฉย ย่าคงไม่หาว่าผมเนรคุณต่อกระดูกสันหลังของชาติหรอกนะ ปกติเวลากินข้าวเหลือแล้วเพื่อนบอกกินให้หมดเถอะเสียดาย สงสารชาวนา ผมจะบอกเค้าว่า จะไปสงสารทำไม กินหมดมันก็ไม่ได้ทำให้เค้าขายข้าวได้เพิ่มขึ้นหรอก แจ่มไหมหล่ะหลานย่า จริงๆ ก็ประชดประชันไปงั้นแหละ ปกติพยายามไม่ให้เหลืออยู่แล้ว ไอ้คนที่คิดแบบนี้จริงๆ (ไม่นับผมนะ ผมคิดเล่น) มันแย่เหมือนกันนะ มันทุนนิยมเข้าใส้เลย พอซื้อได้ก็ถือเป็นสิทธิ์ของตัว จะทิ้งจะขว้าง ไม่ดูแลยังไงก็ได้ ถือว่าถือสิทธิ์ขาดในของสิ่งนั้นไปแล้ว ตอนอยากได้บางทีก็ยอมทุกอย่างเพื่อให้ได้มันมา คนเรามันเป็นอย่างนี้เยอะเหมือนกันนะ พอได้มา ก็ลืมคุณค่าของมันไป ลืมความรู้สึกก่อนที่จะได้มา ว่าเราอยากได้มันขนาดไหน ไม่ดูแลให้ดีเหมือนเก่า .. ผมพูดถึงสิ่งของนะ ไม่ได้หมายความซ้อนเร้นแต่อย่างใด ...