ในวันที่ฟ้าใส แดดส่อง

ในวันที่ฟ้าใส แดดส่อง
ฉันมองเห็นความเปลี่ยนแปลง
ที่เกิดขึ้นบนเส้นทางที่ฉันนั่งรถเมล์ผ่าน
ฉันเห็นผู้คนแปลกหน้า
มากกว่าคนที่ฉันคุ้นเคย
ถึงแม้จะเป็นเส้นทางเดิมๆ ที่ฉันเดินทางผ่าน
ทุกวัน ...

ฉันก็เห็นผู้คนแปลกหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ
พวกเค้าไม่รู้จักฉันหรอก ฉันเองก็ไม่รู้จักเขา
ชิวิตแต่ละวันเราพบเห็นคนที่ไม่รู้จักมากมาย
และแต่ละคนก็อาจจะพบเห็นกันเพียงครั้งเดียว

ชิวิตในมหานครที่มีผู้คนมากมาย
แต่กลับมีคนที่ฉันรู้จักอยู่เพียงน้อยนิด
ที่บ้านนอกผู้คนเพียงหยิบมือ
น้อยครั้งที่ฉันจะได้มีโอกาสพบเห็นคนแปลกหน้า

อะไรมันสร้างความตื่นเต้นได้มากกว่ากันนะ
การบังเอิญพบคนรู้จักบนเส้นทางที่มีผู้คนมากมาย
กับการบังเอิญเจอคนแปลกหน้า
ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เรารู้จัก
อย่างแรกคงสร้างความตื่นเต้นดีใจ
แต่ฉันขอเลือกเจออย่างหลังมากว่า
เพราะเมื่อเจอคนรู้จักเพียงคนเดียว
พอเค้าจากไป ฉันก็ไม่เหลือใครแล้ว
แต่อย่างหลัง ฉันไม่มีวันไม่มีใครแน่นอน ..