Tuesday, May 27, 2008

ความเศร้า บางครั้งมันก็เป็นเรื่องธรรมดา

ผมไม่ได้ดูถูกความเศร้านะครับ เรื่องธรรมดาก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นเรื่องไร้สาระแต่อย่างใด แต่ที่ผมบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา คือมันเป็นเรื่องที่สามารถเกิดขึ้นได้ปกติกับทุกคน ไม่ว่าจะมีจะจนจะรวยล้นฟ้า มันก็ต้องมีเรื่องให้เศร้าโศกกันทุกคน และทุกคนเมื่อมีสติถือครอง คือสามารถรับรู้เห็นและพิจารณาสิ่งรอบข้างได้ ก็ไม่เว้นต้องได้มีโอกาสพิจารณาความเศร้ากันบ้างแหละ วันนี้ได้ทราบข่าวจากเธอคนนึงว่า แมว ของเธอถูกหมากัดอาการสาหัส อารมณ์แรกคือเห้ย มันแย่จังเลยวะ เพราะเธอเองเฝ้าฝันถึงวันที่จะพามันมาเลี้ยงอยู่ด้วย คือแมวมันอยู่ที่บ้าน และเธอเองอยู่ที่หอพัก เธอมีแผนว่าวันนึงเธอจะนำมันมาอยู่ด้วย มันคือความฝัน ถ้าเราฝัน แล้วมีไอ้บ้าที่ไหนเดินมาบอกเราว่า เลิกฝันเถอะ มันเป็นไปไม่ได้ คุณเซ็งมั๊ยครับ แล้วถ้าคุณฝัน แล้วมาเจอเรื่องแบบนี้ ผมคงไม่ต้องถามว่ามันจะเศร้าแค่ไหน เพราะคุณคงนึกไม่ออก แม้แต่ผมเองก็เถอะ ผมเป็นประเภทปลอบใจคนไม่เก่งด้วย แต่ผมเชื่อว่าบางครั้งเราต้องยอมให้เวลามันเยียวยาเรื่องพวกนี้ ผมอยากให้เธอเศร้ากับมันให้เต็มที่ ในเวลาแบบนี้ไม่ต้องคิดถึงพรุ่งนี้หรืออาทิตย์หน้า จงร้องไห้จงเสียใจ จงอยู่กับสิ่งเหล่านี จงซึมซับมันให้เต็มที่ ใช้เสี้ยวเวลานี้ปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหลาย และปล่อยให้เวลามันค่อยๆ เจือจางความรู้สึกเราไป ตามเงื่อนไขของเวลา ถ้าคุณร้องไห้ และหาคนที่ปลอบให้คุณหยุดคนนั้นอาจจะไม่ใช่ผม แต่ถ้าคุณต้องการคนที่ร้องไห้เป็นเพื่อนคุณ ผมคงจะเป็นคนลักษณะนั้นมากกว่า (ดูเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเลยแฮะ :P )

ครั้งนึงผมเคยพาเพื่อนไปซื้อสุนัข คือเพื่อนผมคนนี้อยากเลี้ยงสุนัขครับ แต่ที่บ้านเค้าไม่ค่อยอยากให้เลี้ยง แต่ผมเองอยากให้เธอได้เลี้ยงเหมือนกัน เพราะโดยส่วนตัวของผมรู้สึกว่าคนที่เลี้ยงสัตว์หรือปลูกต้นไม้ จะเป็นคนจิตใจละเอียดอ่อน นึกง่ายๆ คือถ้าคุณมีอะไรให้ดูแลมันจะทำให้คุณดูแลเรื่องอื่นๆ ได้ดีขึ้น แม้แต่ดูแลตัวเอง มันจะทำให้คุณเป็นคนใจเย็น ผมรู้สึกไปเองนะครับ อย่าเชื่อผมมาก 55 แต่ความเชื่อแค่นั้นมันก็ทำให้ผม ผลักดันให้เธอไปหามันมาเลี้ยงแล้วแหละครับ จำได้ว่าผมย้ำกับเธอหลายครั้ง ว่ารู้นะว่าสุนัขมันอายุสั้นกว่าเรา และการเลี้ยงมัน คุณจะผูกพันกับมัน แน่ใจนะว่าวันนึงมันต้องจากคุณไปแล้วคุณจะทำใจได้ จำได้ว่าเค้าบอกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดา เค้ารู้อยู่แล้ว ผมคงคิดมากไป -_-" ภายหลังได้ข่าวว่ามันเป็นสุนัขประจำครอบไปแล้ว ดีเหมือนกันแฮะ ถึงใครโดนไหว้วานให้ดูแลมันเวลาอีกคนไม่อยู่ ถึงจะบ่น แต่ก็ดูแลมันเป็นอย่างดี ไม่น่าเชื่อว่าสุนัขตัวนึงมันจะส่งเสริมความสัมพันธ์ของครอบครัวได้ดีเหมือนกันแฮะ มันคงมีความสุขไปแล้วแหละ เจ้าสุนัขตัวนั้นหน่ะ ฉันไม่ได้อิจฉาแกหรอกนะ หุหุ

ผมรู้อย่างเดียวว่ามันเศร้านะ แต่ผมนึกไม่ออกถึงปริมาณของมัน มันคงมากที่สุดสำหรับคุณในช่วงนี้เลยแหละ ผมยังเป็นเกำลังใจให้เสมอนะ ขอให้คุณผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้ในเวลาที่เหมาะสม มันจะนานแค่ไหน คุณเท่านั้นแหละที่จะรู้ บางสิ่งก็ถูกส่งให้มาอยู่กับเราในระยะเวลาสั้นๆ บางอย่างก็เหมือนส่งมาทดสอบจิตใจเรา โดยปกติ เราจะเข้มแข็งขึ้นเสมอเมื่อเรื่องร้ายๆ ผ่านไป...

No comments: