Saturday, May 10, 2008

ขอโทษหว่ะเพื่อน

หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านมา กูเองก็รู้สึกแย่เหมือนกัน แต่คงบอกไม่ได้ว่าใครรู้สึกแย่กว่ากัน เพราะเราอยู่กันคนละด้านของความรู้สึก ขณะที่มึงเป็นฝ่ายรับฟัง กูเป็นฝ่ายพูด คำพูดของกูมันคงทำร้ายความรู้สึกมึงไม่น้อย และคำพูดนั้นเองมันก็ทำร้ายความรู้สึกกูเช่นเดียวกัน กูไม่ได้รู้สึกว่ากำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของมึง หรือความเป็นตัวตนของมึงอย่างแน่นอน ทั้งๆ ที่รู้ว่ามึงอ่อนไหวต่อความรู้สึก กูกลับแข็งกร้าวต่อจุดยืน แท้จริงวันนึงมึงอาจจะเข้มแข็ง หรืออาจจะเลวร้ายถึงขนาดเฉยชาต่อเรื่องต่างๆ ถ้าเป็นอย่างหลังมันคงไม่ดีแน่ เพราะมึงเป็นเพื่อนกูหรอกหรือที่ทำให้กูพยายามจะให้มึงเข้มแข็งต่อความรู้สึกแบบนั้น และพูดบอกมึงตรงๆ ออกไป เพรารู้สึกว่าเป็นเพื่อนเท่านั้น กลับไม่ได้คิดว่ามึงจะรับมันได้หรือไม่ ถ้าเป็นคนอื่นกูคงไม่ได้พูดแบบนี้แน่ แต่ก็เอาเถอะหว่ะ กูก็ทำให้มึงเสียใจไปแล้ว ถึงมันไม่ใช่ครั้งแรก แต่มันก็ไม่ควรจะเกิดขึ้นอีกแล้วสำหรับเรา มึงคงไม่ได้มาอ่านที่กูเขียนไว้หรอก แต่กูเขียนไว้เพื่อนเตือนตัวเองว่ากูจะ ไม่พูดกับมึงในลักษณะนั้นอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะกูเบื่อที่มึงเป็น ไม่ใช่เพราะกูขี้เกีบจหรือเฉยชาต่ออารมณ์ของมึง แต่มึงเป็นเพื่อนกู กูไม่อยากให้เราต้องอยู่ในสภาพแบบนั้นอีก วันนึงมึงคงดีขึ้นต่อความรู้สึกแบบนั้น มันไม่ใช่หน้าที่ของเพื่อนอย่างกูที่จะต้องไปเร่งให้มึงเปลี่ยนแปลงไปในทางที่กูต้องการ เพราะมึงก็คือมึง และกูก็คือกู ไม่มีใครเหมือนใคร และไม่มีใครจำเป็นต้องเหมือนกับเราซะหน่อย ...

No comments: