ก๊วยจั๊บน้ำใส

ผมพึ่งรู้จักอาหารชนิดนี้เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เอง จะว่าที่แถวบ้านไม่มีก็ไม่กล้าใช้คำนั้น หรือเพราะผมเองไม่เคยเจอร้านที่ขายก็อาจจะเป็นได้ เหอะๆ เพราะก๊วยจั๊บบ้านผมมันไม่มีน้ำใสหรือน้ำข้นหน่ะสิมีแต่ก๊วยจั๊บเฉยๆ กับก๊วยจั๊บเจ๊ก ที่บ้านจะมีเจ๊กกับแกว แกวคือคนญวน หรือเวียดนาม ส่วนเจ๊กก็น่าจะรู้ดีว่าคือคนจีน ที่บ้านเรียกเจ๊ก ไม่ถือว่าไม่สุภาพนะครับ เรียกกันเป็นปกติ เพื่อนคนไหนหน้าตี๋ๆ หน่อยก็เรียกเจ๊กโน่นเจ๊กนี่ ลูกเจ๊กลูกแกว ก็ว่ากันไป ไอ้ก๊วยจับเจ๊กที่ว่าก็คือก๊วยจับที่ภายหลังทราบกันว่าคนกรุงเทพเค้าเรียกว่าก๊วนจั๊บน้ำข้น -_-" เคยไปกินอาหารกับเพื่อนพอมันถามว่ามึงจะกินน้ำข้นหรือน้ำใส ผมเลือกน้ำใสเลย ผิดคาด ไอ้น้ำใสที่ผมเข้าใจมันคือน้ำข้น แล้วทำไมผมถึงคิดว่ามันคือน้ำใส ก็ไอ้ก๊วยจั๊บที่บ้านผม มันข้นกว่านี้มากๆ หน่ะสิครับ ข้นจนอาจจะเรียกว่าไม่มีน้ำก็ได้ ลักษณก็เป็นเส้นขาวๆ เป็นท่อนๆ เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 5-8 mm. ยาวก็ราวๆ 3-4 เซนติเมตร ต้มเป็นหม้อขนาดใหญ่ใส่กระดูกหมู เวลากินก็ตักใส่ถ้วย ราดน้ำมันกระเทียมเจียว โรยหอมหน่อยก็ใช้ได้แล้ว ใช้ชีวิตที่ กทม. มาสิบกว่าปี ก็ยังไม่เคยเห็นอาหารชนิดนี้มาปรากฏที่ กทม. เลย ส่วนน้ำดำๆ ที่เค้าเรียกกันน้ำข้น แถวบ้านผมเรียกก๊วยจั๊บเจ๊ก คิดว่าน่าจะมาจากสูตรของชาวจีน ส่วนก๊วยจั๊บแกวอาจจะคือก๊วยจั๊บญวนแต่เป็นสูตรแบบคนแถวบ้านผม adapt อีกที :P เรื่องของเรื่องวันนี้ได้มีโอกาสไปกินก็เท่านั้นแหละ