พิซซ่าหน้าพริกป่น

วันนี้เดินทางออกจาก office ตั้งแต่ยังไม่ถึงทุ่ม เดินไปถึง central ก็ทุ่มกว่าๆ ไปแวะดูท่ารถตู้ คนรอแน่นเอี๊ยดทะลักออกมานอกเพลิงอันจิ๋ว (ยามปกติมันก็กว้างอยู่หรอก แต่สภาวะครึ้มฟ้าครึ้มฝนแบบนี้ มันดูคับแคบพิกล) เลยเปลี่ยนใจไปแวะจ่ายค่าโทรศัพท์และอินเตอร์เนตที่ทรูช๊อปก่อนดีกว่า ไหนๆ ก็อยู่ใกล้ central แล้วฝนก็ทำท่าจะตกอีก เดินขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นสอง สังเกตุดูร้านพิซซ่าแล้วก็อดขำไม่ได้ จำได้ว่าครั้งนึงมาแวะกินพิซซ่าที่นี่ กับเพื่อน ผมเองคงเป็นคนประหลาดจำพวกนึง ไม่ว่าจะสั่งหน้าอะไรมาก็เหอะ พิซซ่าหน้าที่ผมทานมันจะเต็มไปด้วยพริกป่น กัญชา (หรือใบอะไรซักอย่า) และราดทับด้วยซอสพริก จนดูกันไม่ออกหรอกครับว่าหน้าที่สั่งมา มันหน้าอะไรกันแน่ แต่ก็แปลกอยู่อย่างเวลากิน MK ผมเองไม่ค่อยชอบกินน้ำจิ้ม -_-" (โรคจิตเล็กๆ) เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนั้นที่เราไปนั่งทานกัน ผมก็กินแบบปกติของผมหล่ะครับ แต่พอดีรูปมันแคบ ผมเลยเปิดฝาออกแล้วเขี่ยๆ พริกป่นลงไป แล้วก็ปิดฝากลับ ปัญหาคือพอผมจะหยิบมาเทอีกครั้ง ฝามันหลุดออกมา แล้วพริกป่นหล่นลงไปบนพิซซ่าชิ้นนั้น เป็นกองเลยครับ เธอตำหนิผมใหญ่เลย หาว่าผมใส่อะไรกันขนาดนั้น จะกินได้ไง จนผมบอกเธอว่า ไม่ได้ตั้งใจเฟ้ย ฝามันหลุดกลิ้งอยู่นั่นไง เท่านั้นแหละ ถึงได้ขำออก แล้วก็บอกว่า กินให้หมดด้วยนะ เหอะๆ พิซซ่าหน่ะหมดแน่ แต่พริกป่นคงไม่ไหวหรอกมั๊งคร๊าบบ