มีคำตอบของคำถามแล้ว..

ไม่ได้ blog เสียหลายวัน จริงๆ คือรอคำตอบของคำถามด้วยแหละ รอคำตอบคือรอคำตอบ สิ่งที่รอคือคำตอบ ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะออกมาแง่บวกหรือลบ วันนี้มันมีคำตอบของคำถามแล้ว มันคงเป็นคำตอบที่ผมไม่อยากให้เป็น แต่เมื่อผมเริ่มตั้งคำถาม ผมต้องยอบรับกับคำตอบ ไม่ว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน ทันทีที่ผมเห็น mail ของคุณ ผมรู้แล้วว่าคำตอบที่ผมรอมันมาแล้ว ไม่รีรอที่จะเปิดอ่าน และซึมซับความความรู้สึกทั้งหมด ที่คุณได้บรรจุมันลงมาใน mail ฉบับนั้น ผมไม่อยากให้ใครเป็นคนแบบผมเลยนะ แต่คุณก็ดันเป็นในแนวๆ เดียวกัน เห้ย หรือคนทั้งโลกมันเป็นอย่างนี้ฟะ คนแบบที่ว่าคือ แคร์ความรู้สึกคนอื่นมาก มากเสียจน ลืมความรู้สึกของตัวเองไป ตอนที่ผมได้บอกความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณไป วันนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมตั้งใจจะเปลี่ยน เปลี่ยนจากคนที่เก็บซ่อนความรู้สึกมาเป็นคนที่แสดงความรู้สึกออกมา ไม่ว่าจะด้วยคำพูด หรือข้อความ แม้แต่การตั้งคำถาม ที่ล่อแหลมต่อคำตอบ ผมก็อาจหาญตั้งมันขึ้นมา จริงๆ ผมไม่ใช่คนแบบนี้โดยชาติกำเหนิดหรอกนะ อาจจะเพราะว่าผมเคยมีปัญหาเพราะการไม่ยอมพูด หรือบอกความรู้สึก บางครั้งก็คิดว่า เค้าน่าจะรู้ ซึ่งหลายครั้งเค้าก็ไม่รู้หรอก รู้มั๊ยหลายๆ คนรอคำตอบโดยการไม่ตั้งคำถาม ความรู้สึกถึงมันจะสัมผัสกันได้ แต่มันก็ไม่ชัดเจนเหมือนกับการได้พูดคุย ถามไถ่กันหรอกนะ (บอกตัวเอง) การได้รู้จักคนๆ นึง มันเป็นกำไรของชิวิต ความคิดนี้ผมยึดถือมาตลอด ไม่ว่าคนๆ นั้นมันจะดีแย่ ขนาดไหน มันคือคน ที่เราเป็นไม่ได้ เพราะเราก็คือเรา และเค้าก็คือเค้า แต่เราเรียนรู้ได้จากสิ่งที่เค้าเป็น และเค้าเจอ และในหลายๆ คนที่เราเจอ มันก็มีไม่กี่คนหรอกที่เราประทับใจมาก มากถึงขนาดไปบอกเค้าว่า เราชอบเค้า :P เมื่อเวลามันหมุนผ่าน สิ่งที่เคลื่อนไหวตามเวลาก็คือชิวิต ไม่ว่าเราจะรู้สึกหรือไม่ แต่เวลามันเคลื่อนไหวจริงๆ อย่าไปกลัวว่าใครจะเสียใจ ในความเป็นตัวเราหล่ะ คิดเอาไว้เสมอว่า เราเป็นเรา มาก่อนที่เค้าจะเจอเราด้วยซ้ำ บางครั้งเราอาจจะอยากเปลี่ยนเพื่อให้มันเข้ากับเค้าได้บ้าง แต่เรายิ่งห่างจากตัวเราเท่าไหร่ บางครั้งเรากลับยิ่งห่างจากตัวเค้าด้วยเช่นกัน มันเป็นประสบการณ์ที่ดีช่วงหนึ่งของชิวิต ผมได้มีเวลาพิจารณาถึงความรู้สึกของตัวเอง ว่าทำไมไอ้ความรู้สึกที่เรียกว่า ความคิดถึง มันถึงวนเวียนไม่หาย ขนาดในวันที่มีภารกิจการงานวุ่นวาย ตอนหลับยังฝันถึง 55 ตลกดีหัวใจ แล้วมันก็เป็นอย่างนี้ทุกทีสิน้า แต่ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกนะ ผมเคยผ่านความรู้สึกแบบนี้มาแล้ว แต่มันไม่เคยเข็ดเท่านั้นเอง แต่แปลกอย่างคือ เวลาเกิดความรู้สึกแบบนี้ทีไร มันไม่เคยเหมือนว่าเคยเกิดมาแล้ว หรือผมเองไม่เคยยอมเรียนรู้เรื่องพวกนี้นะ คงอย่างที่ผมบอกคุณ ผมไม่เคยสนใจว่าท้ายที่สุดมันจะจบลงยังไง ผมอินกับมันเสมอมา จะว่าไป พี่คุณคนนี้ มันไม่เคยยอมเรียนรู้จากความผิดหวังเลย หรือไงนะ :P

** ผมยังมีความรู้สึกดีๆ ต่อคุณเสมอนะ ตราบที่คุณยังต้องการ **