นาฬิกาทราย

เมื่อวันก่อนตอนรุ่งสางเกือบจะตื่นนอน (ที่คิดว่าเกือบจะตื่นนอนเพราะแว๊วเดียวที่ผมมองเห็น ผมก็ตื่นขึ้นมา) หลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืนคงด้วยที่อากาศมันร้อนทำให้การนอนไม่ค่อยต่อเนื่องสักเท่าไหร่ แต่ก่อนจะตื่นก็ยังมีเจ้านาฬิกาทรายแว๊บเข้ามาในฝัน แปลกดี ตื่นมายังนั่งนึกขำกับตัวเองชิวิตผมเรื่องเดียวที่เกี่ยวข้องกับนาฬากาทรายก็คือเวลาเปิดโปรแกรมแล้วต้องรอ เจ้านาฬิกาทรายจิ๋วที่ปลายเม้า มันจะพลิกไปพลิกมา หรือมันหลอนผมเข้าให้แล้ว ถึงขนาดเก็บมาฝันเลยเหรอวะ (คิดกับตัวเอง) ระหว่างที่นั่งสลึมสลือก่อนจะไปอาบน้ำ ผมได้มีโอกาสพิจารณาลักษณะพิเศษของวัตถุที่เรียกว่านาฬากาทราย มันคงจะเป็นเครื่องมือจับเวลาชนิดพกพา ที่สามารถใช้งานได้ทุกที่ทั้งวัน (ไม่เหมือนนาฬิากาแดดที่ต้องพึ่งแดด) แถมยังคาดหวังถึงเวลาที่เท่ากันได้ในแต่ละครั้ง ไม่เหมือนก้านธูป หรือเทียนไข ที่สภาพแววล้อมและวัสดุที่ทำ มีผลต่อความยาวนานในการเผาไหม้ของมัน อีกเรื่องนึงที่นึกถึงก็คือ เวลาเรามองนาฬิกาทราย มันมีสองส่วนเหมือนชิวิตเราโดยแท้ ส่วนข้างล่างที่ทรายไหลลงมา และส่วนข้างบน ที่ทราย ค่อยๆ หมดไป ทุกเม็ดทรายที่ไหลสู่เบื้องล่าง ก็คงไม่ต่างกับเวลาในชิวิตของเรา ที่เก็บเกี่ยวประสบการณ์ดั่งเม็ดทราย ส่วนที่เหลือด้านบนก็คงเป็นเวลาของชิวิตที่เรายังมีเหลืออยู่ ต่างกันตรงเวลาของชิวิตมันถูกปิดด้านบนเอาไว้ เราไม่รู้หรอกว่าเรามีเวลา หรือเหลือทรายอีกมากน้อยเท่าไหร่ และชิวิตเมื่อจบสิ้น การพลิกกลับถ้ามีจริง เราก็ต้องกลับมาเริ่มจากความว่างเปล่าอยู่ดี อีกบนเรียนในพุทธศาสนาที่สอนไว้คือ การเกิดหรือแตกดับ มันมีอยู่ทุกชั่วขณะจิต หมุนเวียนตราบเท่าที่ชิวิตเรายังดำเนินต่อไป ก็คงเหมือนกับนาฬิกาทรายที่ปลายเม้า พลิกไปพลิกมาจนโปรแกรมมันเปิดสมบูรณ์ แต่เมื่อไหร่เราไปเปิดโปรแกรมใหม่ เราก็อาจจะมีโอกาสได้เห็นเจ้านาฬิกาทรายอันจิ๋วนี้อีกครั้ง หรือแม้แต่นาฬิกาทรายบางอัน มันอาจจะพริกกลับโดยที่ทรายยังไหลลงมาไม่หมดด้วยซ้ำ การพลิกครั้งนี้ไม่ได้เริ่มจากความว่างเปล่า แต่ยังมีเศษของทรายเก่าที่ตรงค้างอยู่ และในความเป็นจริง มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะเริ่มทำอะไรโดยการลบความรู้สึกเก่าๆ ทิ้งไปให้หมด โอ้ว แค่ฝันเห็นนาฬากาทราบแว๊บเดียว มันคิดไปได้ไกลขนาดนี้เลยเหรอวะเนี๊ย!!