ความเหงาสีอะไรกันนะ

มีคนถามผมว่าความเหงาสีอะไร ผมบอกว่ามันเป็นสีเทา เค้าถามต่อว่าทำไมถึงคิดว่าความเหงาเป็นสีเทา ผมบอกว่าเพราะมันเป็นส่วนผสมของสีขาวและดำมันจึงเป็นสีเทา เค้าถามผมว่าแล้วต้องสีขาวเท่าไหร่ หรือสีดำเท่าไหร่ ถึงจะได้สีเทา ที่เท่ากับความเหงา ผมบอกว่าส่วนผสมมันไม่แน่นอน แต่มันก็ได้ผลออกมาเป็นความเหงาเหมือนกัน ความเหงาบางช่วงมันก็เจือไปด้วยสีดำมากหน่อย บางครั้งก็เต็มไปด้วยสีขาว ถ้าเราโดนทิ้งให้เหงามันก็จะดำเยอะหน่อย แต่ถ้าเราเหงาเพราะคิดถึงใคร อย่างนี้สีขาวจะเยอะ เค้าถามผมว่าผมรู้ได้ไง ผมบอกว่าผมรู้สึกว่ามันเป็นอย่างนั้น ที่ผมบอกเค้าไปมันเป็นความรู้สึกส่วนตัวของผมคนเดียว ไม่สามารถเอาไปอ้างอิงที่ไหนได้ เค้าบอกว่าไม่เป็นไร เค้าแค่อยากรู้ว่าผมคิดอย่างไรเท่านั้นแหละ เค้าถามผมว่าผมรู้มั๊ยว่าโลกใบนี้มันไม่ได้มีแค่สีขาวกับดำ ผมตอบไปว่าผมรู้ อีกสีก็สีเทาไง เค้าส่ายหน้าแล้วบอกว่าผมใช้สีน้อยไปสำหรับการนิยามเรื่องพวกนี้ ทำไมต้องมีแค่ขาวกับดำเมื่อเราเปรียบเทียบของสองสิ่ง ทำไมต้องมีแค่มืดกับสว่างเมื่อเราอ้างอิงถึงความดีกับความเลว เค้าถามผมว่ารู้มั๊ยว่ามีสีฟ้าด้วย ผมตอบว่ามันก็คือสีของท้องฟ้า หรือท้องทะเลไง เค้าบอกว่า รู้มั๊ยว่าแสงสีฟ้า ก็เกิดจากการผสมของแสงสีเขียวกับแสงสีน้ำเงิน ผมบอกไม่รู้ ผมถามเค้าว่าเค้าต้องการบอกอะไรผม เค้าบอกว่าจริงๆ โลกนี้มันมีสีตั้งหลายสี แม้แต่ความเหงา ความเศร้าหรือหม่นหมอง มันก็อาจจะเป็นสีฟ้า สีเขียว สีแดงก็ได้ เค้าบอกว่าเวลาเค้าเหงา ไม่ว่าสีอะไรมันก็เหงาทั้งนั้นแหละ และแต่ละสีมันก็เกิดจาส่วนผสมของสีอื่นๆ สีขาวอาจจะทำให้สีแดงดูสดน้อยลง หรือบางครั้งก็กลายเป็นสีชมพูด้วยซ้ำ ผมว่ามันก็จริง แล้วเค้าต้องการบอกอะไรผม ผมถามซ้ำ เค้าบอกว่าที่เค้าต้องการบอกผม เค้าบอกไปแล้ว ...