เรื่อยเปลื่อย ไปวันๆ

หลายๆคนบอกฉันว่าสิ่งที่เรามีเท่ากันคือเวลา
พอฉันถามว่าเท่ากันยังไง ตายช้าเร็วไม่เท่ากัน
เค้าตอบฉันว่าเท่ากันคือวัน หนึ่งวันเท่าๆ กัน
หนึ่งวันของใครก็เท่ากันทั้งนั้น หรือไม่จริง
ฉันยอมรับในหน่วยตามวิทยาศาสตร์มันเป็นอย่างนั้น
แต่ความเป็นจริง มันไม่เคยเท่ากันหรอก
ในความรู้สึกของแต่ละคน
คนที่รอ เวลามันช่างยาวนาน ..
คนที่รีบ เวลามันช่างรวดเร็ว ..
เวลาหดหู่เศร้าหมอง เวลามันก็เนิ่นนาน ..
แต่เวลามีความสุข เวลามันก็รวดเร็ว ..
หรือไม่จริง ...
เค้าบอกฉันว่ามันไม่เกี่ยวกับเวลาหรอก ..
มันอยู่กับสิ่งที่ฉันจดจ่อ หรือใส่ใจ
เวลามีความสุข เค้าถามฉันว่าฉันเคยมองดูเวลามั๊ย
หรือเคยรู้สึกมั๊ยว่าเวลาแห่งความสุขมันจะหมดเมื่อไหร่
พอเราไม่สนใจอะไรๆ มันก็ผ่านไปเร็ว ไม่เว้นแม้แต่เวลา
แต่พอมีความทุกข์เรากับจดจ่อกับเวลา ว่าเมื่อไหร่มันจะพ้นไป
พอเราจดจ่อ มันก็เนิ่นนาน มันเป็นอย่างนั้น ..
เค้าบอกฉันว่ามันเป็นอย่างนั้น
จริงหรือที่เวลามีความสุขเราจดจ่อกับความสุข
จนลืมเวลา ..
และเวลามีความทุกข์เราจดจ่อกับเวลา
จนลืมไปว่า เวลาของความทุกข์
แท้จริง มันอาจจะหมดไปตั้งนานแล้วก็ได้ ...