อีกหนึ่งปีแล้วสินะ ..

"หนึ่งปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก" คงเคยได้ยินประโยคนี้กันบ่อย เค้าว่ากันว่าเวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปไวเสมอ ผมเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เห็นด้วย แต่ผมว่าเงื่อนไขของความเร็วหรือช้าในการก้าวผ่านช่วงเวลานึง มันไม่ไม่อยู่ที่ตัวความสุขหรือความทุกข์หรอก มันอยู่ที่ความสนใจในสิ่งที่เรียกว่าเวลาต่างหาก ถ้าเรามีความสนใจต่อสิ่งใด สิ่งนึงแล้ว เราจะให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น เราจะเห็นรายละเอียดต่างๆ ในสิ่งนั้น เจ้าเวลานี่เองก็เช่นกัน ถ้าเราสนใจมันในช่วงขณะนึง เราจะเห็นความเคลื่อนไหวของมันแม้กระทั่งในหน่วยของวินาที ลองมองดูนาฬิกาสิครับ วินาทีแรก มันจะยาวนานที่สุด ส่วนวินาทีหลังจากนั้นจะเคลื่อนไหวคงที่ แล้วเรื่องของความสุขกับความทุกข์หล่ะ แน่นอนเมื่อคุณมีความสุข คุณไม่ค่อยได้สนใจเวลามากนัก แต่คุณจะให้ความสำคัญกับความสุข เวลามันเลยดูเหมือนผ่านไปเร็ว แต่เมื่อคุณเจอความทุกข์ความทุกข์มันไม่น่ารื่นรม คุณจะจดจ่อกับเวลามากกว่า เพื่อให้วินาทีของความทุกข์ มันค่อยๆ ก้าวผ่าน มันเลยดูยาวนาน โดยเฉพาะการที่ต้องรออะไรบางสิ่ง โดยที่ไม่ได้มีอะไรให้ทำระหว่างรอ มันก็จะดูยาวนาน .. มีเพื่อนคนนึงโทรมา ผมจำได้ว่าผมไม่ได้คุยกับเธอมานานมากแล้ว เมื่อถามถึงว่าเราไม่ได้คุยกันมานานแค่ไหน ผมบอกตัวเลขไป เป็นตัวเลขเดียวกัน ผมบอกไปว่านานเหมือนกัน เธอบอกกลับบอกว่า จริงเหรอ ไม่รู้สึกเลยว่ามันนานขนาดนั้น ... ผมไม่ได้รออะไรหรอกครับ ผมเองคงเป็นคนๆ นึง ที่มีเวลาว่าง มองดูเวลาบ่อยไป แต่ก็นั่นแหละครับ มันไม่ได้ทำให้เวลาของผม มันมากกว่าใคร แต่มันผ่านไปช้า สำหรับผม เท่านั้นเอง จริงๆ ..

อีกหนึ่งปีแล้วสินะ มันเป็นปีที่ยาวนานมากๆ ปีนึงเลย สำหรับผม ...