ยามเช้าของชีวิต

อ่านจบลงไปเรียบร้อยแล้ว หนังสือเล่มนี้ไม่ใช่หนังสือสำหรับเด็กครับ ถึงแม้เนื้อหาหลักๆของเรื่อง จะนำเรื่องของเด็กๆ มาเป็นแกน เนื้อหาออกจะแนววิจารณ์สังคมเล็กๆ ผมก็ไม่รู้ว่าภาษาหนังสือเค้าเรียกว่าอะไร แต่ผมอ่านแล้วรู้สึกอย่างนั้น หลายๆ เรื่องราวมันก็ตรงกับชิวิตในวัยเด็ก ผมคิดว่าตรงกับคนอายุ 25-45 ทุกๆ คนครับ เพราะมันเป็นยุกต์ของการเปลี่ยนสังคม ยุคที่เราอยากจะก้าวพ้นวิถีเกษตรกรรม วิถีที่ผู้เขียนพยายามจะสือว่ามันคือชีวิต ผมคล้อยตามไปได้มากทีเดียว การทำงานในเมืองใหญ่มันเกิดความคิดแนว matrix (หนังครับหนัง) matrix อยู่รอบๆ ตัวเอา เราไม่ได้กำหนดชีวิตของตัวเอง แต่สิ่งรอบๆตัว ค่านิยมมันกำหนดเรา ให้เราต้องทำอย่างโน้น อย่างนี้ อย่างนั้น แม้เราจะมีความสุขบ้างในบางโองกาส แต่มันเป็นความสุขจริงๆ หรือ? เหมือนหย่อนอาหารลงตู้ปลาทอง แล้วมันก็แห่มากินกัน มันมีความสุขเหมือนกับปลากัดที่ไปแทะเลมตะไคร่น้ำตามก่อหญ้าหรือเปล่านะ ผู้เขียนแสดงให้เห็นถึงวิถีต้นแบบของสังคมชนบท การเติบโตจากวัยเด็กสุ่ความเป็นผู้ใหญ่ หลายๆ อย่างเราลืมไปว่าตอนเด็กเราก็เคยมีความคิด ความหรือสึก หรือแม้แต่ข้อสงสัยหลายๆ อย่าง แบบเด็กๆ เด็กที่อยู่ในหุบเขาทะเลใต้ หรือลูกที่ราบสูงอย่างผม หาได้มีความแตกต่างทางความคิด อาจจะเพราะเด็กมันคิดอะไรง่ายๆ แล้วธรรมชาติมันเป็นเรื่องง่ายๆ ไม่ต้องอธิบายอะไรให้ซ้ำซ้อน ไม่ต้องอ้างถึงทฤษฎีร้อยพัน สมการอีกหมื่น เราอาจจะไปได้ไกลถึงขอบจักรวาล มันจะมีความหมายอะไร ถ้าเราไม่เข้าใจชีวิต ...