เรื่องบางเรื่องก็ยากเหลือเชื่อ

บางครั้งเราก็พยายามเข้าใจคนอื่น มากเกินไป
บางครั้งเราก็พยายาอยากให้คนอื่นเข้าใจเรา มากเกินไป
ทั้งๆ ที่เราก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจคนอื่นได้ทั้งหมด...

มันก็แค่ความฝัน

ปกติไม่ค่อยเป็นคนฝันเห็นอะไรซ้ำซาก เรื่องแปลกก็คือตลอด 3 ปีมานี่ ฝันเห็นผู้หญิงคงนึงบ่อยมาก ทั้งที่ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมันไม่ได้พัฒนาไปได้ไกลซักแค่ไหน ..

ปล่อย

มันเป็นเพลงเก่า ใหม่ หรืออย่างไรนะ เพลงนี้ ร้องโดยศิลปินหญิงที่ผมชื่นชมคนนึง
ฟังแล้วก็หวนให้คิดถึงเรื่องราว ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามา แล้วก็ผ่านพ้นไปในชิวิต
ปล่อย บางครั้งก็เกิดจากการเหนื่อยล้าของร่างกาย หรือจิตใจกับการพยายาม
เหนี่ยวรั้งอะไรบางอย่างไว้ จนไม่สามารถจะละจากมันไปได้ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่
มันก็หลุดจากเราไป .. ปัญหาคือเราเสียดายกับสิ่งที่เราปล่อยมันไปหรือเปล่า
ยังอาลัยอาวรกันมันมากแค่ไหน และไม่ว่ามากแค่ไหนก็ตามแต่ ถ้าเลือกที่จะปล่อย
เราต้องข้ามความรู้สึกเสียดายไปให้ได้ ถ้าใช้คู่กับวาง ก็จะกลายเป็น ปล่อยวาง
เป็นไปไม่ได้ ที่เราจะปล่อย หรือ วางสิ่งใดๆ ไปโดยที่ไม่นึกถึงเลย แต่มันก็มักจะ
เกิดขึ้นในตอนแรกๆ เท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป เราเจออะไรใหม่ๆ ไปยึดจับ
อะไรใหม่ๆ สิ่งเดิมๆ ก็จะลางเลือนไปเองในที่สุด แต่สำหรับบางคน
กลับไม่เคยปล่อยวางอะไรไปได้เลย .. ไม่สามารถลืมอะไรออกไปได้เลย ..
เพราะสิ่งเค้าจดจำ มันกลับเป็นช่วงเวลาที่ดีๆ เท่านั้น ถ้ามันเป็นแบบนี้
คงไม่มีเหตุผลสินะ ที่จะละทิ้งมันไป ...

คิดว่าจะปล่อย space ตรงนี้ไปแล้วแหละ ..
มันเริ่มร้างอีกแล้ว ไม่ใช่ไม่มีอะไรจะเขียน หรือจดจำ ..
ที่ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา มันกลับอยู่ในความทรงจำตลอด ..
จนบางครั้งรู้สึกว่า ที่พระเจ้า หรือใครก็ตามแต่ กำหนด
ให้สมองเราลืมบางสิ่งไปได้ มันเป็นกลไก ที่จำเป็นต่อการ
มีชิวิต นอกจากพยายามจำ ซึ่งเป็นเรื่องยาก ต้องใช้ความตั้งใจ
แต่การลืม มันกลับเป็นกลไกลอัตโนมัติ ที่เราบังคังตัวเราเอง
ให้ลืมอะไรๆ ไม่ได้ เพราะคิดจะลืม กลับยิ่งจดจำได้ แปลกชมัด ...

โทรไปหาเพื่อน (โดยมิได้นัดหมาย)

กะอีแค่เรื่องโทรไปหาเพื่อน มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาของผู้คนทั่วไป สำหรับผมและเพื่อนผมที่โดนโทรหา มันชั่งดูเป็นเรื่องแปลกประหลาดจนอดนึกขำไม่ได้ เมื่อหลายวันก่อน เพื่อนแต่งงานที่ชลบุรี มันก็โทรมาบอกผมล่วงหน้าเป็นเดือน ผมเองก็จดไว้บนปฏิทินไว้แล้วว่ายังไงซะ ผมคงต้องไปงานแต่งเพื่อนคนนี้แน่ๆ จนก่อนจะถึงวันแต่งวันนึง ผมดันมีธุระสำคัญที่ทำให้ไม่สามารถไปร่วมงานมันได้ ผมเลือกโทรหาเพื่อนคนนึงที่ไม่ใช่เจ้าภาพ เพื่อจะฝากบอกมันว่าผมไปไม่ได้ (ละอายใจพิกลเลยไม่กล้าโทรไปบอกเจ้าภาพ) หลังจากกดโทรศัพท์ไป ได้บทสนทนามาสั้นๆ

ผม: "กู .. เอง ฮ่า ฮ่า"
เพื่อน: "ฮ่า ฮ่า มึงขำอะไรวะ"
ผม: "เปล่าหรอก มึงคงแปลกใจที่อยู่ดีๆ กูโทรหา"
เพื่อน: "เออ โคตรแปลกใจเลย มีอะไรพิเศษวะ"
ผม: "พรุ่งนี้มึงไปงานแต่ไอ้ .. หรือเปล่าวะ"
เพื่อน: "ยังไม่แน่หว่ะ กูก็พึ่งรู้ข่าวเมื่อวันก่อนเอง"
ผม: "เออ ตอนที่มันโทรมาหากูมันบอกโทรไปหามึงไม่ติด"
เพื่อน: "ว่าแต่ ทำไมมึงไม่โทรไปบอกมันเองวะ"
ผม: "กูก็ไม่รู้เหมือนกันหว่ะ"
เพื่อน:"เออไม่เป็นไร ถ้ากูไปกูจะบอกมันให้"
ผม: "ขอบใจหว่ะ ไม่มีไรแล้ว แค่นี้แหละ
เพื่อน: "ฮ่า ฮ่า สงสัยกูจะโชคดีหว่ะ ที่มึงโทรมาหา แปลกจริงๆ"

จำไม่ได้แน่นอนแล้วว่าเติมเงินโทรศัพท์ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
พอจำได้ลางๆ ว่า มากกว่า 3 เดือนมากแล้ว แง๋มๆ ...

อีกหนึ่งปีแล้วสินะ ..

"หนึ่งปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก" คงเคยได้ยินประโยคนี้กันบ่อย เค้าว่ากันว่าเวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปไวเสมอ ผมเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เห็นด้วย แต่ผมว่าเงื่อนไขของความเร็วหรือช้าในการก้าวผ่านช่วงเวลานึง มันไม่ไม่อยู่ที่ตัวความสุขหรือความทุกข์หรอก มันอยู่ที่ความสนใจในสิ่งที่เรียกว่าเวลาต่างหาก ถ้าเรามีความสนใจต่อสิ่งใด สิ่งนึงแล้ว เราจะให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น เราจะเห็นรายละเอียดต่างๆ ในสิ่งนั้น เจ้าเวลานี่เองก็เช่นกัน ถ้าเราสนใจมันในช่วงขณะนึง เราจะเห็นความเคลื่อนไหวของมันแม้กระทั่งในหน่วยของวินาที ลองมองดูนาฬิกาสิครับ วินาทีแรก มันจะยาวนานที่สุด ส่วนวินาทีหลังจากนั้นจะเคลื่อนไหวคงที่ แล้วเรื่องของความสุขกับความทุกข์หล่ะ แน่นอนเมื่อคุณมีความสุข คุณไม่ค่อยได้สนใจเวลามากนัก แต่คุณจะให้ความสำคัญกับความสุข เวลามันเลยดูเหมือนผ่านไปเร็ว แต่เมื่อคุณเจอความทุกข์ความทุกข์มันไม่น่ารื่นรม คุณจะจดจ่อกับเวลามากกว่า เพื่อให้วินาทีของความทุกข์ มันค่อยๆ ก้าวผ่าน มันเลยดูยาวนาน โดยเฉพาะการที่ต้องรออะไรบางสิ่ง โดยที่ไม่ได้มีอะไรให้ทำระหว่างรอ มันก็จะดูยาวนาน .. มีเพื่อนคนนึงโทรมา ผมจำได้ว่าผมไม่ได้คุยกับเธอมานานมากแล้ว เมื่อถามถึงว่าเราไม่ได้คุยกันมานานแค่ไหน ผมบอกตัวเลขไป เป็นตัวเลขเดียวกัน ผมบอกไปว่านานเหมือนกัน เธอบอกกลับบอกว่า จริงเหรอ ไม่รู้สึกเลยว่ามันนานขนาดนั้น ... ผมไม่ได้รออะไรหรอกครับ ผมเองคงเป็นคนๆ นึง ที่มีเวลาว่าง มองดูเวลาบ่อยไป แต่ก็นั่นแหละครับ มันไม่ได้ทำให้เวลาของผม มันมากกว่าใคร แต่มันผ่านไปช้า สำหรับผม เท่านั้นเอง จริงๆ ..

อีกหนึ่งปีแล้วสินะ มันเป็นปีที่ยาวนานมากๆ ปีนึงเลย สำหรับผม ...

เดือนแห่งความรัก

ผ่านมาจนจะหมดเดือนแล้ว เดือนที่เค้าเรียกกันว่า "เดือนแห่งความรัก"
ปีนี้ได้มีโอกาสเจอน้องคนนึง ที่ผมเคยชื่นชอบ เธอไม่ใช่ดาราหรอกครับ
ผมก็ชื่นชอบตามประสาชายหนุ่มที่ชื่นชอบหญิงสาวทั่วๆ ไปนั่นแหละ
พอดีวันเกิดเธอมันอยู่ในเดือนนี้พอดี ได้มีโอกาสเจอ น่าแปลกที่แม้จะไม่ได้เจอ
กันมานาน กลับไม่ได้ทำให้บรรยากาศความเป็นเพื่อนมันเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
ผมก็ยังมีความรู้สึกดีๆ กับเธอเช่นเดิมครับ แต่ผมไม่ได้มีความอยากครอบครอง
หรือเป็นเจ้าของอยู่แล้ว จริงๆ ผมก็ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครด้วยสิ
เวลาเราชอบ หรือรักใครสักคน มันดีนะครับ ไม่ว่าเค้าจะอยู่ในสถานะไหน
รอยยิ้มของเค้า มันสร้างความรู้สึกดีให้เราเสมอ แต่ก่อนไม่เคยเชื่อ
ถ้าใครมาบอกว่า ไม่ได้เป็นแฟนกัน เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้
ในความเป็นจริง ถ้าเราทำได้ ความปรารถณาดี ที่ให้
คนที่เรารัก มันคืนมาด้วยความรู้สึก ดีๆ เสมอ ไม่ว่าคนๆ นั้น
เค้าจะรักเรา อย่างที่เรา รักเค้าหรือไม่
ถ้ารักคือความสวยงาม เปรียบเหมือนดอกไม้ที่แสนสวย
มันจะสวยขึ้นมาอีก ถ้ามันไปเกิด หรือจัดวางไว้ในตำแหน่งที่เหมาะสม
อยากให้คนที่ผมรักทุกๆ คนมีความสุข ในทุกๆ เรื่องจริงๆ
ถึงจะรู้ว่า ความสุข มันซับซ้อนเกินกว่าจะให้กันง่ายๆ
ด้วยการเอ่ยเพียงว่า "ขอให้มีความสุข" ก็ตาม...

blog แรกของปี 2009

ปีใหม่ผ่านมาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่า ณ วันนี้เรายังจะสมควรเรียกมันว่าปีใหม่ได้หรือไม่
เราคาดหวังกับอะไรๆ กันมากมาย กับเพียงวันคืนผ่าน ซึ่งก็เกิดขึ้นในทุกๆ รอบของ
24 ชั่วโมง ผมเองไม่ใช่คนขวางโลกอะไรหรอกนะ บางครั้งเรื่องแบบนี้มันก็เป็น
ความทรงจำดีๆ หรือแย่ๆ ของใครบางคนไปอีกนาน คงไม่อวยพรใคร
คงไม่ต้องการให้ใครมาอวยพร ชิวิตใครก็ชิวิตมัน ถึงมาเกี่ยวข้องกัน
ใกล้ชิดขนาดไหน เขาคนไหน คนนั้น ก็หาใช่ชิวิตของเราไม่

วันนี้ได้มีโอกาสได้ฟังเพลงๆ นึง
ฟังแล้วก็หวนให้คิดถึงคนๆ นึง
ความสัมพันธ์แบบเพื่อน มันก็มีข้อดีนะ
อย่างนึงคือเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อะไรก็ตาม
มันสั่งคลอนความสัมพันธ์แบบนี้ได้ยาก
ไม่ต้องมีใครไปจำจี้จ้ำไช ให้อีกคนทำอะไร
ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อให้อีกคนพอใจ
ไม่ต้องคอยโทรหาบ่อยๆ นานแค่ไหน
แค่โทรไป เพื่อนเรา มันไม่เคยเปลี่ยนเลย รู้สึกมั๊ย?

--- พื่อนกัน~เบิร์ด & ฮาร์ท ---
อยากบอกให้รู้ ... ฉันคือคู่ยามเธอพลั้ง
จะคอยเป็นพลัง ... สร้างความหวังนั้นไว้
ขอเธอจงตระหนัก ... ที่รักอย่าร้องไห้
ตราบที่สองหัวใจ ... นี่ไง ยังสู้อยู่คู่เคียงกัน

จะเป็นผู้คุ้มครองตักเตือน ... ดังเช่นเพื่อนผู้หวังดี
ความหวั่นกลัวทั้งหลายที่มี ... บอกฉันซิ บอกมา
หากวันใดพบเจอ ... ใครทำเก้อจงรู้ว่า
โว๊ว โว๊ว ขวัญตา ... ซบลงมาบนบ่าฉัน

รักนั้นเป็นอย่างไร ... ในหัวใจใครรู้บ้าง
หากไม่มีใครชี้ทาง ... คงอ้างว้าง กว้างไกล
ฉันไม่ใช่นักปราชญ์ ... อาจพลาด เพราะรักได้
เธอจงโปรด เข้าใจ ... และขออย่าได้อำลา

จะเป็นผู้คุ้มครอง ตักเตือน ... ดังเช่นเพื่อนผู้หวังดี
ความหวั่นกลัว ทั้งหลายที่มี ... บอกฉันซิ บอกมา
หากวันใดพบเจอ ... ใครทำเก้อจงรู้ว่า
โว๊ว โว๊ว ขวัญตา ... ซบลงมาบนบ่าฉัน