หยุดตรุษจีน

ตั้งแต่ทำงานมา ก็พึ่งจะได้มีวันหยุดตรุษจีนกับเค้าก็คราวนี้แหละ
ถ้าอยู่แถวบ้านคงได้กินไก่เป็ดหมู หรือขนมเข่งขนมเทียนกับเพียบ
เพราะข้างบ้านผมคนจีนทั้งนั้น มีครอบครัวผมและญาติ กระมัง
ที่ไม่ได้มีเชื้อสายจีน วันหยุดที่เพื่อนๆ ไม่ได้หยุดกันเนี้ยมันน่าเบื่อพิลึก
นั่งๆ นอนๆ ฟังเพลง อ่านหนังสือ (อ่าน Paraside Eve จบเสียที
หลังจากคาราคาซังมานาน) หยิบ DVD Hero มาดูอีกรอบ (เป็นเรื่อง
ของมือสังหารคนนึงพยายามจะไปสังหารห้องเต้ราชวงชิน แต่เค้าต้องพ่ายแพ้
ต่อความจริงที่ว่าสันติสุขจะเกิดขึ้นได้ต้องมีการสูญเสีย ผมดูมามากว่าหนึ่งรอบ
แล้ว หนังส่วนใหญ่ที่มี่ DVD จะไม่ได้ดูเพียงรอบเดียว) วันนี้มันเหงาพิลึก
วนเวียนหาอะไรทำก็ไม่หมดวันไปซะที ไม่ได้แล้ว ต้องทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเสียที
เอกสาร Java, Oracle มีตุนไว้ให้อ่านอีกเพียบ จนวันนี้ก็ยังไม่หายอาวรถึงคน
ที่ไม่ควรจะคิดถึง เห้อชีวิต อ่อนแออย่างเหลือเชื่อ ...

ช่องว่างระหว่างความเป็นเพื่อน

Not Secret
เรื่องชองความเกรงใจระหว่างเพื่อนช่างเป็นอะไรที่ล่อแหลมซะเหลือเกิน
ถ้าคุณมีเพื่อนและเพื่อนคุณมีลักษณะบางอย่างที่ทำให้คุณไม่ค่อยชอบ คุณจะเลือก
ที่จะบอกเค้าว่าเราไม่ชอบ หรือคุณจะปล่อยผ่านมองข้ามเรื่องที่เล็กน้อย (
บางครั้งมันอาจจะดูเล็กน้อย แต่สำหรับคุณมันอาจจะไม่น้อยก็ได้) เห็นแก่
เวลาที่คบกันมานาน เรื่องแค่นี้เพื่อรักษาความเป็นเพื่อนไว้ ไม่บอกดีกว่า
มุมมองของผม ด้วยความเป็นเพื่อนนี้แหละที่เราควรจะบอกเค้าออกไป
เรื่องพวกนี้คนอื่นๆ อาจจะมองข้ามไป แต่เค้าเป็นเพื่อนคุณคุณต้องลอกเค้าสิ
เมื่อมีรอยร้าวคุณจะเป็นคนแจ้งว่าคุณพบรอยเร้าบางอย่าง หรือเลือกที่จะ
ปล่อยมันไป มันอาจจะไม่เป็นไร หรือไม่มันก็แตกเข้าสักวันนึง ผลที่ได้รับ
สำหรับผมกรณีนี้คือความหมางเมินและเฉยชา มันช่างเป็นอะไรที่กระทบ
ความรู้สึกของคนที่ถูกบอก และคนที่เป็นคนบอก จริงๆ เล้ยย..